Αν ήσουν Άγγελος

ΑΛΕΞΙΟΥ-ΜΑΛΑΜΑΣ-ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

ΣΑΝ ΜΕ ΚΟΙΤΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ

Γιάννης Πουλόπουλος ,Όλα δικά σου, μάτια μου

Όταν έρχεται το τέλος, δεν έχεις πραγματικά τι να πεις..
Πόσο μάλλον όταν το τέλος αυτό δεν είναι δική σου ή έστω αμοιβαία απόφαση.
Τότε θέλεις να γίνουν πλημμύρα οι λέξεις, τα δάκρυα φτερά και τα συναισθήματα αέρας για να πετάξεις όσο πιο μακριά γίνεται από τον πόνο.
Αλλά δοκιμάζεσαι..
Και η μεγαλύτερη δοκιμασία είναι ο χρόνος.
Αυτός είναι ο μεγαλύτερος κριτής.

Αλλά μέσα στο κενό του παλεύεις, αμφιβάλλεις, σκέφτεσαι… Και τελικά αναρωτιέσαι. Τι να πω;

ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ

..”κι ο μεγαλύτερός σου φόβος ,όμως, φοβάται μη και δεν τον φοβηθείς..”
Αυτα τα αγάλματα είναι που χρειάζονται την αγάπη μας,για να πολεμήσουν τον μεγαλύτερό τους φόβο…
Μερικές φορές γινόμαστε ότι έχουμε χάσει..
Ισως κι αυτά τα “αγάλματα”, να έχουν χαρίσει την καρδιά τους σε ένα άγγελο και να ξέχασαν να την πάρουν πίσω..
Ποιός μπορεί να μιλάει για ‘αγάπη’, καλύτερα απο κάποιον που έδωσε τη ψυχή και το σώμα του σ’αυτή..?
Κάθε άνθρωπος είναι ένα χοντρο σταχωμένο βιβλίο..Και κάθε φορά σε αφήνει να διαβάσεις μόνο ότι εκείνος θέλεις..Γίνεται όμως να καταλάβεις ένα βιβλίο διαβάζοντάς το αποσπασματικά…??

Φίλιπος Πλιάτσικας,Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα

Μπαλάντες και απαλά τραγούδια, 28° à l'ombre ( Monaco)

Καλοκαίρια και χειμώνες
περιμένω να φανείς
δάκρυα καυτά σταγόνες
θα με καιν ώσπου να 'ρθεις