Γιάννης Πουλόπουλος ,Όλα δικά σου, μάτια μου

Όταν έρχεται το τέλος, δεν έχεις πραγματικά τι να πεις..
Πόσο μάλλον όταν το τέλος αυτό δεν είναι δική σου ή έστω αμοιβαία απόφαση.
Τότε θέλεις να γίνουν πλημμύρα οι λέξεις, τα δάκρυα φτερά και τα συναισθήματα αέρας για να πετάξεις όσο πιο μακριά γίνεται από τον πόνο.
Αλλά δοκιμάζεσαι..
Και η μεγαλύτερη δοκιμασία είναι ο χρόνος.
Αυτός είναι ο μεγαλύτερος κριτής.

Αλλά μέσα στο κενό του παλεύεις, αμφιβάλλεις, σκέφτεσαι… Και τελικά αναρωτιέσαι. Τι να πω;